สินทรัพย์ทางวัฒนธรรมของฮิระอิซูมิ
สิ่งก่อสร้าง
ได้สื่อถึงประวัติศาสตร์วัฒนธรรมของฮิระอิซูมิ
ฮิระอิซูมินั้น ได้มีสิ่งก่อสร้างที่ได้ทำให้ทราบเรื่องราวทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอยู่มากมาย และในนั้น ยังถูกให้ความสำคัญเป็นพิเศษ โดยได้ถูกเลือกให้ขึ้นทะเบียนมรดกของชาติและ สิ่งที่ดึงดูดความสนใจเป็นพิเศษของชาติ จูซนจิคินจิคิโด ซึ่งเป็นศาลาวัดที่ฟูจิวาระ คิโยฮิระได้เป็นผู้ก่อสร้างขึ้นเมื่อ 900 ปีก่อน ที่ยังคงเหลืออยู่ในสภาพเดิมอยู่แห่งเดียว จึงได้ถูกขึ้นทะเบียนให้เป็นสิ่งก่อสร้างที่เป็นสมบัติของชาติหมายเลข 1 ศาลาคนจิคิโดนั้นถือได้ว่าเป็นดอกไม้ที่เบ่งบานนำแสงของประวัติศาสตร์ ซึ่งส่องเจิดจ้าต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบันนี้
□คือส่วนต่างของสินทรัพย์ที่เป็นมรดกโลก。
คนจิคิโด ◎สมบัติของชาติ
ศาลาหลักของคนจิคิโดนั้น มีแสงของพระพุทธที่เรียกว่าอะมิดะเนียะไร โลกของอะมิดะเนียะไรนั้นถูกเรียกว่าเป็น (ดินแดนสุขาวดี) ศาลาคนจิคิโด โดยรวมเป็นศาลาแบบพุทธ ที่แสดงให้เห็นถึงสวงสวรรค์ ภายในของแท่นพระ ยังมีร่างของฟูจิวาระแห่งโอชูทั้งสี่รุ่นถูกเก็บรักษาไว้
ศาลาโจวเกียวโดของโมซือจิ ○ส่วนประกอบของซากโบราณ
ช่วงกลางสมัยเอโด ทศวรรษที่ 18 ได้มีการสร้างใหม่ขึ้น ที่โมซือจิมีพิธีที่สำคัญมากที่สุดที่เรียกว่า (โจวเกียวซัมมิเคียว)
ภายในศาลา มีองค์พระประธานเป็นพระอะมิดะเนียะไร นอกจากนี้มีมาตะรันจิ(ฮิบุสึ) เป็นเทพที่คุ้มครองโมซือจิ ให้สักการะอีกด้วย。
วันที่ 20 มกราคม ของทุกปีจะมีการจัดงานเทศกาล (ฮาสึกะยะไซ) เป็นงานสักการะมาตะรันจิ โดยพระอิกซังสวดอธิฐาน โจวเกียวซัมมิเคียว แล้วจะมีการแสดงเอนเนน
ศาลาโอยโด○สมบัติที่สำคัญทางวัฒนธรรม
เป็นศาลาขนาดเล็กที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อคอยดูแลคนจิคิโด หรือเรียกว่า ศาลาซายาโด ถูกสร้างตั้งแต่เมื่อ 600 ปีก่อน แต่ถูกใช้ในการดูแลคนจิคิโดจากลมและหิมะ ภายหลังได้มีการสร้างศาลาโอยโดขึ้นใหม่ ปัจจุบันได้มีการย้ายสถานที่ตั้งใหม่
หอไตรเคียวโซ○สมบัติที่สำคัญทางวัฒนธรรม
หอไตรเคียวโซนั้นถูกสร้างช่วงเดียวกับคนจิคิโด ภายหลังได้มีการซ่อมแซมจนอยู่ในสภาพที่เห็นได้ในปัจจุบัน ภายในศาลามีชั้นที่ใช้เก็บพระคัมภีร์ของจูซนจิ ได้มีการพบว่าในสมัยก่อสร้างมีการเขียนลวดลายไว้ด้วย
เมื่อไม่นานมานี้ได้มีค้นพบ จากตรวจสอบวงของไม้ว่า โครงสร้างส่วนหนึ่งยังเป็นของที่สร้างขึ้นตั้งแต่เริ่มแรก
ศาลเจ้าชิโระยามะจินจะ โดบุไท (แท่นการแสดง) สมบัติที่สำคัญทางวัฒนธรรม
ช่วงปลายของสมัยเอโด ทางเซนไดได้มีการสร้างขึ้นใหม่ ที่แสดงกลางแจ้งนี้ในประเทศญี่ปุ่นถือได้ว่าหาพบได้ยากมาก จึงเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีความสำคัญมาก
วันที่ 4-5 พฤษภาคม และวันที่ 3 พฤศจิกายนของทุกปี จะมีงานเทศกาลศาลเจ้าชิโระยามะจินจะ แท่นการแสดงนี้จะถูกใช้แสดง (โคจิสึชิกิซัมบัง) รำเอนเนนชนิดหนึ่ง โดยพระของจูซนจิ
เจดีย์กังเซชูอิง (ซ้าย)
เจดีย์ชะกุซงอิงโกะริงโต (ขวา) สมบัติที่สำคัญทางวัฒนธรรม
รูปแกะสลักหินทั้งสองที่ก็ถูกก่อสร้างขึ้นในสมัยที่ฟูจิวาระแห่งโอชูกำลังรุ่งเรือง
ถ้าเทียบในยุคเดียวกันทั้งประเทศก็ถือได้ว่าเป็นของแปลก หาได้ยาก โดยเฉพาะชะกุซงอิงโกะริงโต (หินห้าชิ้น) ดูจากปีที่สร้าง (นินอัน ปีที่ 4 (ค.ศ.1169)) ถือได้ว่าเป็นหินห้าชิ้นที่เก่าแก่ที่สุด
ประตูทางเข้าวัดจูซนจิ
○สมบัติทางวัฒนธรรมของจ.อิวาเตะ
สิ่งก่อสร้างเก่าที่ยังคงเหลืออยู่ภายในหมู่บ้าน
นอกจากพระพุทธรูปของจูซนจิแล้ว ภายในหมู่บ้านยังมีสิ่งก่อสร้างๆ สมัยเอโดยังคงหลงเหลืออยู่มากมาย ประตูทางเข้าวัดจูซนจิ และส่วนโรงอาหารของโฮเซนอิน ก็ได้ถูกเลือกให้ขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมของจ.อิวาเตะ ส่วนอาคารเก่า ไม่ว่าจะเป็นส่วนประกอบหรือ โครงสร้าง หรือรวมถึงที่ดิน ก็มีลักษณะเฉพาะ จะเห็นได้ถึงเทคนิคในการก่อสร้างของสมัยนั้น เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เราสามารถเข้าใจการใช้ชีวิต วัฒนธรรมได้